Βιογραφικό:
Η Γεωργία Γκράτσου είναι αρχιτέκτονας μηχανικός και αρχιτέκτονας τοπίου. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο Κρήτης από όπου αποφοίτησε το 2016. Η διπλωματική της εργασία ‘Αστικές συνδέσεις σε νησιωτικό τοπίο: ενεργοποίηση παραλιακού μετώπου στα Τεμένια Λέρου και Κέντρο Ναυπηγικής Έρευνας και Πειραματισμού’ βραβεύτηκε από το ηλεκτρονικό περιοδικό GRADREVIEW στα πλαίσια του θεσμού “Βραβεία Διπλωματικών εργασιών φοιτητών αρχιτεκτονικών σχολών”. Η ερευνητική της εργασία ‘Αεροναυτική βάση Gianni Rossetti της ιταλικής Διοίκησης Λέρου: σπουδή στο Παλίμψηστο του Ιδρυματισμού’, δημοσιεύτηκε στη συλλογή The Routledge Companion to Italian Fascist Architecture: Reception and Legacy, edited by Kay Bea Jones & Stephanie Pilat, Taylor and Francis Ltd (2020). To 2020 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Αρχιτεκτονική Τοπίου στο Delft University of Technology της Ολλανδίας. Από το 2021 συνεργάζεται με το γραφείο αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών μελετών Γιώργου Προβελέγγιου.
Γράφτηκε από την ίδια
http://purl.tuc.gr/dl/dias/F4CA833E-B2AA-4F23-B342-5E3D9016FAE3
https://dias.library.tuc.gr/view/67079?show=full&locale=el
Διπλωματική Εργασία:
‘Αστικές συνδέσεις σε νησιωτικό τοπίο: ενεργοποίηση παραλιακού μετώπου στα Τεμένια Λέρου και Κέντρο Ναυπηγικής Έρευνας και Πειραματισμού’
Η παρούσα εργασία αφορά τη μελέτη, ανάλυση και ερμηνεία της ευρύτερης περιοχής του κόλπου του Λακκιού στο νησί της Λέρου στα Δωδεκάνησα και στοχεύει, μέσω μιας σταδιακής προσέγγισης των χωρικών ποιοτήτων που την απαρτίζουν από τη μεγάλη στη μικρή κλίμακα, να προτείνει στρατηγικές επέμβασης για την εξυγίανση, ανάπτυξη και ανάδειξη της περιοχής σε τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, η ανάλυση πραγματοποιείται σε τρία επίπεδα: στο επίπεδο του κόλπου του Λακκιού (κλ. 1/10000), στο επίπεδο δύο επιμέρους ζωνών του κόλπου (1/5000) και στο επίπεδο της περιοχής Τεμένια (1/1000), σε κάθε ένα από τα οποία, ανάλογα με τα προβλήματα και τις ευκαιρίες που εντο
πίζονται, πραγματοποιείται πρόταση επέμβασης για την αναβάθμιση και ανάπτυξη της περιοχής. Σε κάθε επίπεδο, βασικός άξονας επέμβασης είναι η διατήρηση της ετερογένειας των περιοχών που απαρτίζουν τον κόλπο του Λακκιού μέσω της ενίσχυσης των υφιστάμενων δικτύων της περιοχής, την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου και την ενεργοποίηση του ιστορικού δικτύου της ιταλικής παρουσίας στο νησί το οποίο, αν και εμφανές, είναι ανενεργό. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, προτείνεται ανάπλαση της περιοχής της μαρίνας Evros στο βορειοανατολικό σημείο του κόλπου του Λακκιού, βασικά χαρακτηριστικά της οποίας είναι ο ύψους 50 μέτρων γρανιτένιος βράχος και ο μήκους 500 μέτρων κυματοθραύστης. Η προτεινόμενη ανάπλαση διακρίνεται σε δύο βασικές επεμβάσεις: • Την ενεργοποίηση του παραλιακού μετώπου που βρίσκεται ανάμεσα στον οικισμό του Λακκιού και στα Τεμένια, μέσω της δημιουργίας ενός δικτύου δημόσιων χώρων και χώρων πρασίνου κατά μήκος της ακτογραμμής . Στόχος είναι η σύνδεση του Λακκιού με τα Τεμένια και τη μαρίνα καθώς και η ενίσχυση της κοινωνικής και δημόσιας ζωής της περιοχής. • Την ενίσχυση και μετατροπή της μαρίνας σε ισχυρό ελκυστή υπερτοπικού χαρακτήρα, μέσω της δημιουργίας ενός Κέντρου Να
υπηγικής Έρευνας και Πειραματισμού, το οποίο περιλαμβάνει Σχολή Ναυπηγικής, Φοιτητικές Εστίες, Ναυτικό Όμιλο, Μουσείο Πόλης, Κατοικίες Καταστήματα και Ναυπηγεία. Το κτιριακό συγκρότημα οργανώνεται ως ένα κτίριο-τοπίο, το οποίο δημιουργείται από τη διάτρηση του βράχου της μαρίνας και τη δημιουργία μιας χαράδρας εκατέρωθεν της οποίας οργανώνονται οι χρήσεις του συγκροτήματος, ακολουθώντας τη λογική της γραμμής παραγωγής ενός σκάφους, από τη σύλληψη της ιδέας και του σχεδιασμού μέχρι και την κατασκευή του σκάφους σε κλίμακα 1/1.
https://dias.library.tuc.gr/view/67083
Ερευνητική Εργασία
‘Αεροναυτική βάση Gianni Rossetti της ιταλικής Διοίκησης Λέρου: σπουδή στο Παλίμψηστο του Ιδρυματισμού’
Οι πολιτικές αναταραχές του Εμφυλίου πολέμου (1946-1949) και της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-74) στην Ελλάδα, ως συνέχεια των δεινών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησαν στην τελική διαμόρφωση ενός δικτύου «Χώρων Εξαίρεσης» προς εξυπηρέτηση χρήσεων σωφρονισμού και «εθνικής αναμορφώσεως». Οι χώροι αυτοί, δεδομένης της έλλειψης πόρων του ελληνικού κράτους, φιλοξένησαν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ένα σύνολο σωφρονιστικών λειτουργιών, αποκτώντας έτσι ένα πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο το οποίο αντικατοπτρίζει τις αντιλήψεις περί ιδρυματισμού που επικρατούν στο διεθνή και τον ελλαδικό χώρο της περιόδου. Τόποι μνήμης και αναφοράς, πλέον, οι περιοχές αυτές αποτέλεσαν οργανώσεις και αρχιτεκτονικές συνθέσεις στις οποίες, ακόμα και σήμερα, κυριαρχούν ο τρόμος του ασύλου και της ανοίκειας αρχιτεκτονικής.Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη μελέτη της δημιουργίας και ιστορικής εξέλιξης ενός από αυτούς τους χώρους: του συγκροτήματος της πρώην Αεροναυτικής Βάσης Gianni Rossetti της ιταλικής διοίκησης στις περιοχές Λέπιδα και Άη Γιώργης της νήσου Λέρου στα Δωδεκάνησα. Οι διαδοχικές του μετατροπές από στρατώνες σε παιδούπολη, ψυχιατρείο και φυλακές συνιστούν παλίμψηστο με διαχρονικό άξονα τον ιδρυματισμό. Η ανάλυση και η ερμηνεία του παλίμψηστου αυτού του παραδείγματος έχει σκοπό να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει, σε ευρύτερο επίπεδο, τον τρόπο με τον οποίο τόσο ο αρχιτεκτονικός χώρος όσο και το τοπίο μπορούν να γίνουν εργαλεία ιδεολογικής χειραγώγησης και να συμβάλουν στην απώλεια συνείδησης του χρήστη μέσω τεχνικών που ακυρώνουν την ατομική μνήμη.
https://dias.library.tuc.gr/view/67079