Μικρόχρονολόγιο για μακρότατη πορεία
1927 4 Φεβρουαρίου. Γέννηση του καλλιτέχνη στην Αθήνα από γονείς νησιωτικής καταγωγής.
1933 Τελειώνοντας το Δημοτικό, αναγκάζεται να εργασθεί λόγω προβλημάτων της οικογένειας του.
1940 Σπουδάζει στη Σιβιτανίδειο Σχολή.
1942 Με την προτροπή του αδελφού της μητέρας του, ζωγράφου Χαράλαμπου Ποταμιάνου, ο οποίος διαβλέπει εγκαίρως το καλλιτεχνικό του ταλέντο, παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής κοντά στο Βασίλη Γερμενή και προετοιμάζεται με άπειρες δυσκολίες για τις εισαγωγικές εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.
1942-1955 Στο μόνιμο αγώνα του για επιβίωση ασχολείται με διάφορες, έως ότου τον κερδίζει η ενασχόληση με το κόσμημα σε χρυσοχοϊας.
1951 Εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου μαθητεύει στο εργαστήριο Ανδρέα Γεωργιάδη και αργότερα στα εργαστήρια του Γιάννη Μόραλη και Σπύρου Παπαλουκά.
1955-56 μετά το τέλος των σπουδών του και παρά τις προσπάθειές του δεν αποκτά τον τίτλο του διπλωματούχου της Σχολής Καλών Τεχνών.
1957-1958 Εργάζεται στο εργαστήριο της ζωγράφου Αλέκας Στύλου Διαμαντοπούλου.
1961 Παντρεύεται τη χαράκτρια Μαίρη Θεοτοκά.
1963 Συμμετοχή στη Ζ Πανελλήνια.
1964 Με υποτροφία της Ελβετίδας Elisabeht Salzmann πηγαίνει στο Παρίσι όπου επισκέπτεται ένα μεγάλο αριθμό Μουσείων και εκθέσεων, ερχόμενος σε άμεση επικοινωνία με τα κινήματα του μοντερνισμού.
1964-1969-1973 Συνεργάζεται με γκαλερί της Νέας Υόρκης, της Βοστώνης και του Σηάτλ.
1965 Συμμετοχή στην Η Πανελλήνια. Εκθέτει στην Quadriennale Europa– Ρώμη.
1969 Συμμετοχή στην Ι Πανελλήνια.
1969 -1970 Εκθέτει κατά καιρούς στην γκαλερί του ξενοδοχείου Χίλτον – Αθήνα.
1971 Συμμετοχή στην ΙΑ Πανελλήνια.
1972 Με δεύτερη υποτροφία της Elisabeht Salzmann πηγαίνει ξανά στο Παρίσι. Ακολουθούν ταξίδια και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις – τέχνης: Ρώμη, Φλωρεντία, Λονδίνο, Άμστερνταμ, Χάγη, Βρυξέλλες, Γάνδη.
1972-1973 Τον γοητεύει η χαρακτική και ασχολείται με την τεχνική της λιθογραφίας στο εργαστήριο της Ρένας Τζολάκη– Παρίσι.
1972-1973 Στο τέλος αυτού του χρόνου εγκαθίσταται μόνιμα στη Γενεύη με τη σύζυγό του, της οποίας η εργασία στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη ζωγραφική του. Εκθέτει με τη LilliWeber στη γκαλερί Trittligasse της Ζυρίχης.
1974 Χρόνια με πλούσια εκθεσιακή δραστηριότητα. Συμμετέχει στην 7η Διεθνή Έκθεση Ζωγραφικής και Γλυπτικής – Αμιέννη, στο Salon International d` Art Contemporain– Νίκαια, όπου κερδίζει το τέταρτο βραβείο, ενώ τον επόμενο χρόνο από τον ίδιο εκθεσιακό θεσμό απονέμεται το τρίτο βραβείο.
1975-1992 Ο Θεοχάρης Μορές απέχει από οποιαδήποτε συμμετοχή σε εκθέσεις. Εργάζεται ακατάπαυστα και καταθέτει ένα ογκώδες σε ποσότητα και αξία έργο το οποίο μέχρι πρότονος παρέμενε τελείως άγνωστο τόσο στους μελετητές της νεοελληνικής τέχνης όσο και στους φιλότεχνους.
Θάνατος του καλλιτέχνη στην Αθήνα από καρδιακή προβολή.
Εκθέσεις μετά το 1992
1996 9-22 Μαϊου Γκαλερί Αργώ. Παράλληλα παρουσιάζεται η πρώτη μεγάλη έκθεση έργων του καλλιτέχνη με θεωρητικό κείμενο του ιστορικού τέχνης και αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Στέλιου Λυδάκη. Με την ευκαιρία της έκθεσης η εκπομπή της ΕΡΤ1 «Συνεικόνες» πραγματοποιεί τηλεοπτικό αφιέρωμα στον Θεοχάρη Μορέ, το οποίο επιμελείται η ιστορικός τέχνης Νανά Βουλοδήμου Σιώκου.
1998 12-31 Ιανουαρίου Γκαλερί Αργώ. Επιλεκτική αναδρομική επιμέλεια της κριτικού-ιστορικού τέχνης Αθηνάς Σχινά.
1998 15 Μαϊου-19 Ιουνίου Έκθεση ζωγραφικής με επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Catherine Bourler στην ομώνυμη γκαλερί Εurop Art 1998 – Γενεύη.
1999 Ιανουάριος Η πρώτη παρουσίαση έργων του καλλιτέχνη στη Θεσσαλονίκη Δήμος Γραμμάτων και Τεχνών. Την έκθεση προλογίζει ο ζωγράφος – συγγραφέας Κώστας Λαχάς.
Europ Art 1999 – Γενεύη.
1999 13 Οκτωβρίου- Η πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων πραγματοποιεί μεγάλη
30 Νοεμβρίου αναδρομική έκθεση – αφιέρωμα στη σημαίνουσα καλλιτεχνική μορφή του Θεοχάρη Μορέ, αποπειρώμενη να καταγράψει με 300 σχέδια και ζωγραφικά έργα τη μακρότατη πορεία του και την πολύτιμη συνεισφορά του στην ελληνική μεταπολεμική τέχνη. Για την τεκμηρίωση της έκθεσης εκδίδεται κατάλογος με εικονογράφηση 90 έργων και θεωρητικά κείμενα.
