H Sun Axelsson ήταν ίσως η πρώτη Ευρωπαία /Σουηδός πολίτης που στις αρχές της δεκαετίας του 1960 επέλεξε την Λέρο σαν νέο τόπο πιθανής διαμονής της για να ζήσει το όνειρο της. Γεννήθηκε τα 1935 και πέθανε το 2011 στην Σουηδία.
Η Sun Axelsson ήταν ένας από τους σημαντικότερους Σκανδιναβούς συγγραφείς που προέκυψαν από την έκρηξη της δεκαετίας του 1970 στις αυτοβιογραφίες των γυναικών.
Η Sun Axelsson ήταν η νεότερη κόρη του Karl Edvin Axelsson, επικεφαλής κηπουρού στο Γκέτεμποργκ, και της γερμανικής καταγωγής συζύγου του Mignon. Η Sun Axelsson μετά την εκπαίδευση της στο Γκέτεμποργκ, συνέχισε στη Στοκχόλμη . Στη συνέχεια παρακολούθησε το Stockholms högskola (κολέγιο), έλαβε τα προσόντα ως δασκάλα και στη συνέχεια εργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας για πολιτιστικές εκδόσεις όπως οι BLM και Ord & Bild ως καθώς και για πολλά καθημερινά και βραδινά έντυπα, συμπεριλαμβανομένων των Expressen, Aftonbladet και Stockholms-Tidningen. Ο γάμος της με τον Βρετανό γλύπτη Μάικλ Πάιπερ (1921–1997) διήρκεσε από το 1963–1974. Αλλά συνέχισε να ζει μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής του,βιωνοντας την συντροφικότητα και την αγάπη σε όλο το μεγαλείο της.Παντοτινος-πιστός φίλος της υπήρξε και ο γνωστός σκηνοθέτης και συνεργάτης της Stig Bjiorkmaμέχρι το τέλος της ζωής της.
Μετά τον γάμο της με τον Μάικλ Πάιπερ στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Σαν Άξελσον πέρασε μακρά περίοδο στο ελληνικό νησί της Λέρου, όπου εκείνη και ο σύζυγός της αγόρασαν ένα σπίτι και εγκαταστάθηκαν για να ζήσουν το καλλιτεχνικό τους όνειρο. Έμεινε στη Λέρο μέχρι το 2010.
Οι “Ακρογιαλιές της αιωνιότητας” είναι μια τρυφερή ιστορία αγάπης για έναν άντρα και ένα νησί του Αιγαίου. Η Σαν Άξελσον υφαίνει αριστοτεχνικά έναν ιστό διήγησης με μύθους από τη μια πλευρά και με την πραγματικότητα του νησιού από την άλλη, που κι αυτή έχει στοιχεία δράματος. Τα θέματά της είναι η εγκατάλειψη των ανθρώπων του νησιού και οι αυθαιρεσίες εναντίον τους, η νοσταλγία τους για την ελευθερία, όπως επίσης το τρελό κέφι και οι τραγωδίες που συνήθως συνυπάρχουν σε αυτή τη χώρα του Νότου, ειδικά μετά την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών και την εφτάχρονη σιωπή που ακολούθησε. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Το έργο αυτό είναι ένα μυθιστόρημα για τον άνθρωπο, ιστορίες για την ευπάθεια και τη λαχτάρα του για ελευθερία. Διαδραματίζεται στο νησί της Λέρου την δεκαετία του ’60. .Χρησιμοποιεί πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία από την ζωή της στο νησί. Στους φίλους και γνωστούς της Λερούς δίνει ψευδώνυμα Περιγράφει την Ζωή στο παρθένο ακόμη νησί, τους χαρακτήρες και τις συνήθειες των ανθρώπων του. Μπορεί ο αναγνώστης διαβάζοντας το να μπει μέσα στο Λερικο σπίτι, να γνωρίσει τις συνήθειες τα έθιμα της Λέρου και τις πραγματικές συνθήκες αυτού του ονειρικού τόπου. Καταφέρνει να μας βάλει στο κλίμα της επάρατης επταετίας της γένεσης των χαφιέδων, της μετατροπής απλών χωροφυλακών σε μικρούς δυνάστες…
Καταφέρνει να μας ξεναγήσει στο πνεύμα των Λερίων που ακόμη αναζητούσαν την ελευθέρια, των εξόριστων της δικτατορίας… Άνθρωποι γνωστοί ακόμη στη δίκη μου γενιά, δημοκράτες , ο δόκτωρ Σωτήρης (Πατέρας Μπουλαφέντης) τα αδέλφια Νικόλας και Σωκράτης (Αντώνης και Δημήτρης Τσαλουμας)ο καπετάν Μιχάλης (Μιχάλης Μπουλαφέντης),ο συμβολαιογράφος (Πατουράκης Ιπποκράτης),ο φαρμακοποιός (Πετράς Σάββας) και άλλοι ζωντανεύουν για να μας θυμίζουν αιώνια την προσφορά τους στην αναζήτηση μιας καλύτερης κοινωνίας που θα βασίζεται στην ελευθερία……
Καταφέρνει να μας ξεναγήσει στα νεότερα χρονια της ιστορίας της Λέρου «Το δράμα δεν έλειπε από τον Αιώνιο και η τραγικότητα της ζωής ήταν εμφανής ύστερα από τόσους πολέμους και κατοχές καθώς και άλλες δυστυχίες που τον είχαν πλήξει .Ήταν σαν να ήθελε ο Θεός ή ο Αλλαχ να τμήσει τον Αιώνιο με ιδιαίτερα σκληρές δοκιμασίες ώστε μια μέρα να υπάρξει ανταπόδοση «με τη χάρη του θεού» όπως συνήθιζε να λέει ο ΤΕΟ μετά μια γουλιά σαμιώτικο κρασί .
Το βιβλίο αυτό ήταν μια γροθιά στην δικτατορία και ένα τραγούδι αγάπης για το νησί της Λέρου. Διαβάστηκε και έκανε γνωστότερο το νησί μας ,που αργότερα δέχθηκε χιλιάδες Σκανδιναβούς επισκέπτες…..
