Βιογραφία Michael Winters.
Γεννήθηκε στη Μελβούρνη, Αυστραλία, 1943. Σπούδασε σε σχολή τέχνης, Μελβούρνη, 1959/63.
Ταξίδεψε στην Ελλάδα με το Ελληνικό πλοίο, «Πατρίς» Οκτώβριος 1965, επισκέφθηκε τη Λέρο για πρώτη φορά Νοέμβριος 1965. Έφυγε από τη Λέρο Ιανουάριος 1966, ταξίδεψε στη Σουηδία, έζησε στη Σουηδία 1966/67
Έζησε και ζωγράφισε στην Αγγλία 1967/72. Επέστρεψε στην Αυστραλία το 1972.
Συντονισμένος πολλές φορές στη Λέρο, το 1995 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης Λέρου. Το 2007 επέστρεψε στη Λέρο και ίδρυσε ένα στούντιο χαρακτικής στον Πλάτανο, δημιουργώντας λινογράμματα και κάνοντας μαθήματα. Στη Λέρο έχω κάνει 3 σκηνικά για τη Θεατρική Ομάδα Λέρου. Συνεργάστηκα με τον ποιητή Δημήτρη Τσαλούμα στην εικονογράφηση των ποιημάτων του και το 1984 ένας από τους πίνακές μου στη Λέρο χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του βιβλίου του «The Observatory», αυτό το βιβλίο κέρδισε το Εθνικό Συμβούλιο Βιβλίου της Αυστραλίας «Βιβλίο της Χρονιάς» που έχω εκθέσει Το έργο της Λέρου στην Κρήτη το 1984, ως μέρος της συμβολής της Αυστραλιανής Κυβέρνησης στην 43η επέτειο της Μάχης του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου της Κρήτης, εξέθεσε το έργο μου στη Λέρο στην Αθήνα το 1984, έχω κάνει πολλές εκθέσεις με τη δουλειά μου στην Αυστραλία.
Το 2007, το 2010 και το 2018 πήρα φοιτητές τέχνης από την Αυστραλία για 2 εβδομάδες στη Λέρο. Οι 2 εβδομάδες πέρασαν ζωγραφίζοντας και σχεδιάζοντας σε διάφορα μέρη του νησιού, τα έργα τους στη συνέχεια εκτέθηκαν στην Αυστραλία. Τώρα πίσω στην Αυστραλία, παράγω μια νέα σειρά λινοτομών και χαρακτικών εικόνων της Λέρου. Ελπίζω να επισκεφθώ ξανά τη Λέρο όταν αρθεί το θέμα των ταξιδιωτικών περιορισμών λόγω Covid.
Για να ξεκινήσω την ιστορία μου πρέπει να επιστρέψω στις μέρες μου στην Καλλιτεχνική Σχολή της Μελβούρνης από το 1959 έως το 1963. Η σχολή τέχνης ήταν ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου καθώς μου έδωσε την επίγνωση του ταλέντου που είχα και στη συνέχεια πώς να το χρησιμοποιήσω δώστε νόημα στη ζωή μου.
Μέρος του Art School, ήταν διαλέξεις στην Ιστορία της Τέχνης, μέρος αυτών των διαλέξεων ήταν η τέχνη και η ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας. Αυτό με ενθουσίασε, όχι μόνο τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά, την Ελλάδα ως γη και τους ανθρώπους της. Αυτό μου έδωσε την επιθυμία να επισκεφτώ την Ελλάδα, οπότε, τον Οκτώβριο του 1965 έφυγα από την Αυστραλία για την Ελλάδα με το ελληνικό πλοίο «Πατρίς» αυτό το πλοίο έφερε πολλούς Έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία.
Όσον αφορά το πού θα πήγαινα στην Ελλάδα, είχα μικρή ιδέα, τους Αρχαιολογικούς χώρους, ναι, αλλά μετά ήταν η ερώτηση. Ωστόσο, αυτή η ερώτηση απαντήθηκε στο Patris, καθώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ξεκίνησα μια συνομιλία με έναν Έλληνα που επέστρεφε στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια στην Αυστραλία. Με ρώτησε πού πηγαίνω στην Ελλάδα, του είπα ότι είμαι αβέβαιος. Σε αυτό είπε, έλα στο νησί μου αγόρι μου, το νησί ήταν η Λέρος και ο άντρας ήταν ο Αντώνης Τσαλουμάς.
Έτσι, μια βροχερή μέρα του Νοεμβρίου πήρα ένα πλοίο από τον Πειραιά στη Λέρο, έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τη Λέρο. Ο Αντώνης ήταν πολύ εξυπηρετικός και μου βρήκε ένα δωμάτιο στον Πλάτανο και από εκείνο το δωμάτιο μπορούσα να δω το Κάστρο να κάθεται πάνω από το χωριό. Από εκείνο το δωμάτιο, περπάτησα το νησί, με το σκίτσο στο χέρι να σχεδιάζω ό, τι είδα με τα νεαρά μου αυστραλιανά μάτια και ενθουσιάστηκα που ήμουν τελικά στην Ελλάδα.
Ο Αντώνης με συναντούσε καθημερινά στον Πλάτανο για να απολαύσω ένα φλιτζάνι τσάι φλασκομίλο στο Leski. Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων, μου έλεγε την ιστορία των νησιών, τα δεινά κατά τη διάρκεια του πολέμου, την ιστορία της οικογένειάς του και επίσης με παρουσίασε στους ντόπιους. Επίσης εκείνη την περίοδο συναντώ τη Σουηδή συγγραφέα Sun Axlesson και τον σύζυγό της Michael Piper. Μου είπαν για την αγάπη τους για τη Λέρο και μου πρότειναν να επισκεφτώ τη Σουηδία. Έτσι έκανα στις αρχές του 1966. Έγινα φίλους για όλη τη ζωή με τους Sun & Michael.
Έφυγα από τη Λέρο για τη Σουηδία το 1966, έτσι, αυτή ήταν η αρχή της σχέσης μου με το νησί.
Έχω επιστρέψει πολλές φορές στο νησί από τότε, σε επιστροφή στη Λέρο το 1979, γνώρισα δύο νεαρούς Λεριώτες, τον Αποστόλη Ευαγγάλου & τον Φάνη Μινιώτη. Wereταν έτοιμοι να ανοίξουν πρώτα τα νησιά Disco, Dianna Disco. Μου ζήτησαν αμέσως να ζωγραφίσω μια μεγάλη τοιχογραφία για τη Disco, χάρηκα πολύ που το έκανα. Το θέμα ήταν να συμπεριλάβει τη θεά Νταϊάνα. Έτσι, με τους τοίχους να βάφονται, τους ηλεκτρολόγους να τοποθετούν τα φώτα, τους ξυλουργούς να φτιάχνουν έπιπλα γύρω μου, άρχισα να δουλεύω την τοιχογραφία. Η τοιχογραφία τελείωσε, η Disco άνοιξε, χάρηκα που είδα ανθρώπους να χορεύουν μπροστά από την τοιχογραφία μου. Δυστυχώς η Disco έκλεισε και η τοιχογραφία μου κάθισε στο σκοτάδι για πολλά χρόνια. Ωστόσο, η Disco άνοιξε ξανά, ο νέος ιδιοκτήτης μου είπε περήφανα ότι η τοιχογραφία μου είναι ακόμα στον τοίχο.
Επιστρέφοντας στη Λέρο το 1983, ένα νέο εστιατόριο επρόκειτο να ανοίξει πάνω από την Παντέλη και πάλι ο ιδιοκτήτης κ. Κοκκίνης μου ζήτησε να ζωγραφίσω μια άλλη τοιχογραφία, αυτό έκανα, σε αυτό περιέγραψα τη ζωή στη Λέρο. Όπως και η Dianna Disco, το εστιατόριο έκλεισε, ωστόσο, η τοιχογραφία είναι ακόμα στον τοίχο, η ελπίδα μου είναι μια μέρα, η τοιχογραφία μπορεί να δει ο Leriots.
Σε μια άλλη επιστροφή το 1994, απολάμβανα έναν καφέ με τους Αποστόλη & Φάνη στην Αγία Μαρίνα, ενώ εκεί, ο Δήμαρχος κ. Αντάρτης περνούσε για να αγοράσει ψωμί στο φούρνο δίπλα στο καφενείο. Ο Φάνης του ζήτησε να έρθει μαζί μας, το έκανε. Στη συνέχεια με ρώτησε, «πότε ήρθες για πρώτη φορά στη Λέρο, Μιχκάλη; «Όταν είπα το 1965, με κοίταξε έκπληκτος, λέγοντας« 1965, αλήθεια; »
Στη συνέχεια είπε, ότι την επόμενη φορά που θα επιστρέψω στη Λέρο, θα αναγνωρίσει το δημιουργικό μου χρόνο στη Λέρο από το Δημοτικό Συμβούλιο Νήσων κάνοντάς με Επίτιμο Πολίτη της Λέρου. Έτσι, κατά την επιστροφή μου το 1995 σε μια τελετή στο Δημαρχείο ανακηρύχθηκα Επίτιμος Πολίτης της Λέρου. Μια πολύ περήφανη στιγμή στη ζωή μου. Ο Αντώνης Τσαλουμάς ήταν επίσης εκεί για να γιορτάσει τη στιγμή. Για να σκεφτούμε τη συνάντησή μας εν πλω. Το “Patris” όλα αυτά τα χρόνια θα ερχόταν σε αυτό, υπέροχο.
Μια άλλη μεγάλη δημιουργική απόλαυση που είχα στη Λέρο ήταν η συνεργασία με τη Θεατρική Ομάδα της Λέρου και η κατασκευή σκηνών για τις παραστάσεις τους, για να με θεωρήσει ως Αυστραλό που είχε τη χαρά να σχεδιάσει και να σκηνοθετήσει στη χώρα που χάρισε στον κόσμο, Το θέατρο, Ελλάδα, είναι υπέροχο. Σε μια επίσκεψή μου στη Λέρο το 2003, έκανα το σκηνικό για το Odyssevax, όχι μόνο το έργο που παίχτηκε στη Λέρο, παίχτηκε και στον Λειψό, το σκηνικό μου μεταφέρθηκε στο δρόμο και τοποθετήθηκε σε ένα αλιευτικό σκάφος στην Αγία Μαρίνα και έπλευσα Η Λέρος, καθώς έβλεπα να πλέω στο γαλάζιο του Αιγαίου, έφερε ένα δάκρυ στο μάτι μου.
Ο Αντώνης Τσαλουμάς πρότεινε όταν επιστρέψω στην Αυστραλία να συναντήσω τον αδερφό του, τον Δημήτρη, αυτό έκανα στη Μελβούρνη το 1975. Στην πρώτη μας συνάντηση, ο Δημήτρης μου είπε ότι είναι ποιητής και με ρώτησε αν θα ήθελα να εικονογραφήσω μερικά από τα ποιήματά του. Αυτό έκανα και αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς δημιουργικής σχέσης με τον Δημήτρη. Μια ξεχωριστή στιγμή για μένα ήταν όταν ήμουν στο Lero
My Leros Story.
Γράφτηκε από ίδιο
Επιμέλεια από Χρήστο Καρπαθάκη
