Ο Θόδωρος Θεοδώρου γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Κύπριο και μητέρα λεριακής καταγωγής. Σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, νωρίς όμως ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορία, τη βιβλιογραφία και την τέχνη. Εργάστηκε για τρεις σχεδόν δεκαετίες ως εκτιμητής σε οίκο δημοπρασιών έργων τέχνης και βιβλίων.
Ασχολήθηκε με την ιστορία της Λέρου και στα δημοσιεύματά του συγκαταλέγονται:
- Ο επίσκοπος Λέρου Ιερεμίας (1819-1844) και η Επανάσταση του 1821, Αθήνα 1988.
Ο Ιερεμίας ήταν μια παρεξηγημένη μορφή της τοπικής ιστορίας που κατηγορήθηκε τον 20ό αιώνα για συντηρητισμό και αντεπαναστατική δράση. Τα έγγραφα που δημοσιεύονται στη μελέτη αυτή αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης στην Κάλυμνο και για το λόγο αυτό φυλακίστηκε από τους συντηρητικούς προκρίτους του νησιού, που σκόπευαν να τον παραδώσουν ως εξιλαστήριο θύμα στον τουρκικό στόλο.
- Το ρωμαϊκό υδραγωγείο της Λέρου, Αθήνα 1993.
Η μελέτη αυτή ανιχνεύει την πορεία στο χρόνο του υδραγωγείου που κτίστηκε τη ρωμαϊκή περίοδο στον Πλάτανο για να μεταφέρει νερό από την πηγή του Παλιασκλούπη στην περιοχή της Αγ. Βαρβάρας. Ένα από τα συμπεράσματά της είναι ότι η πόλη της Λέρου βρισκόταν στα αρχαία χρόνια στο Παρθένι και μεταφέρθηκε στην Αγ. Μαρίνα τον 1ο μ.Χ. αιώνα, μετά την καταστολή από τους Ρωμαίους της πειρατείας στη Μεσόγειο.
- Οι λεπροί της Λέρου, [άρθρο στα Λεριακά, επιθεώρηση λεριακών μελετών, τ. 3, Αθήνα 2013, σ. 24-29].
Η λέπρα ταλαιπώρησε τη Λέρο για αιώνες μέχρι την πλήρη εξάλειψή της στις αρχές του 20ού αιώνα. Το άρθρο αντλεί στοιχεία από δημοσιευμένη το 1891 μελέτη του Κωνσταντινουπολίτη γιατρού Δημητρίου Ζαμπακού πασά, που με τη βοήθεια του Λεριού γιατρού Κωνσταντίνου Ιωαννίδη δίνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα της κατάστασης των προσβεβλημένων από την αρρώστια κατοίκων του νησιού. Ζαμπακός και Ιωαννίδης υποστήριζαν τη μη μεταδοτικότητα της νόσου, κάτι που βοήθησε στην αντιμετώπιση της προκατάληψης που περιέβαλλε τη λέπρα από τα χρόνια του Μεσαίωνα.
Γράφτηκε από τον ίδιο….