Το βιβλίο του Θανάση Β. Παραπονιάρη είναι κάτι παραπάνω από μια καταγραφή γεγονότων, έστω και πολύ σημαντικών, που έλαβαν χώρα στη Λέρο του 1935-65. Το ογκώδες αυτό βιβλίο των 500 και πλέον σελίδων με την προσεγμένη επιμέλεια, με τα στοργικά συνδυασμένα για το μάτι και την αφή υλικά κατασκευής και με τις εξαιρετικές, ως επί το πλείστον σπάνιες, φωτογραφίες του, δεν αποτελούν απλώς ένα πολύτιμο τεκμήριο μνήμης. Πρωτίστως είναι ένα οιονεί όχημα αθανασίας. Ψάχνοντας ο πολυβασανισμένος Αθανάσιος τη γαλήνη του στα εγκόσμια, παρέα με το πείσμα των ύστερων χρόνων της ζωής του που ήταν λες και βάλθηκαν απεγνωσμένα να ξεγελάσουν τον Χάρο, αλλά και με τη βοήθεια όλων εκείνων που συνέβαλαν στην παρούσα έκδοση, κατάφερε τελικά να παραμείνει ζωντανός. Και πραγματικά, διαβάζοντας κανείς αυτό το βιβλίο που φέρει τον τίτλο «Τα τετράδια του Λαλή» Μνήμες από τη Λέρο (Εκδόσεις ΑΩ, 2016) συνειδητοποιεί τις αφάνταστες δοκιμασίες αυτού του ανθρώπου που γεννήθηκε μόλις το 1926 στη Λέρο. Λέω μόλις διότι οι περιπέτειες του Λαλή, θα ήταν καλύτερα ταιριαστές σε εποχές όπου ο πολιτισμός απείχε πολύ ακόμα από του να φέξει. Βλέπει ο αναγνώστης τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα γύρω από τον ανεμόμυλο του βασανισμένου πατέρα, συμπάσχει με την ηρωίδα μάνα με τα εννιά παιδιά (και το 10ο νεκρό), αφουγκράζεται τις σκέψεις και τα παθήματα των γειτόνων που ως σύντροφοι στην καθημερινή βιοπάλη βρίσκονταν και εκείνοι στην ίδια σκοτεινή μοίρα.